Geçen hafta beni üzen bir hasta sayesinde yeterli empati (kendini başkasının yerine koymak denebilir) kuramadığımı fark ettim. Kalp ilaçlarını yazdırmaya gelen yaşlı bir amcayı 'Hoş geldin amca, geçmiş olsun' diye karşıladım, oturttum.

Yazdırmaya geldiği diüretiklerin (idrar söktürücü) biri, mahalleden topladığımız kullanılmayan ilaçların arasında vardı, amcaya Desal 40 mg yerine aynı maddeyi içeren Furomid 40 mg adlı tabletten üç kutuyu ücretsiz olarak verdim ve içinde aynı ilaç olduğunu, sadece adının farklı olduğunu söyledim, ayrıca Aldactazide adlı daha farklı işleve sahip bir başka diüretiği de reçete ettim.
Yarım saat sonra amca geri geldi, başka bir hasta içerdeyken odaya girip daha önce küpürünü göstermediği bir üçüncü diüretiği göstererek kızgın bir şekilde ‘Bunu yazmamışsın, ta eczaneden geri döndüm’ dedi.
Bunu daha önce göstermediğini, gösterse bile yazmayacağımı, çünkü üçünü birden kullanmasına gerek olmadığını, hatta fazla geleceğini, sakıncalı olacağını dilim döndüğünce anlattım.

'Bana bunları Dr. İ. Bey verdi sen karışma yaz!' dedi. Biraz daha anlatmaya çalıştım ama anlamayınca ‘İyi o zaman madem benim bilgime güvenmiyorsun bir daha bana muayene olmaya da gelme’ dedim.

Amca sinirlenip bağırmaya başladı, ‘Bakmayacaksan bakma, ben de s.tir olup giderim, zaten ilacımı değiştirdin’ dedi. Ne kadar oturtup anlatmaya çalıştıysam da beni dinlemedi, gitti.
Kapının önünde hasta yığılı olduğundan üzerinde durmadım çalışmaya devam ettim, ama amcanın bu davranışı beni üzdü, oldukça da moralimi bozdu.


Şimdi olayın üzerinden zaman geçince amcayla yeterli empati kuramadığımı, bu nedenle üzülüp moralimin bozulduğunu anlıyorum.
Empati kurabilseydim davranışım yine değişmeyecekti, ama bu kadar üzülmeyecektim.