evlat acısı

Dün ilaç raporu almak isteyen emekli memur bir hasta başvurdu.
Kayıtlarını kontrol etmek için evde kimler olduğunu sorunca yalnız başına yaşadığını söyledi.
Oğlu askerliğini Güneydoğu'da yapıyormuş. Bir akşam haberlerde Suriye sınırından içeriye teröristlerin sızdığını duyunca oğluna ulaşmaya çalışmış gece boyu ulaşamamış. Sabah ilk iş 8 30 da oğlunu aramış, kahvaltıdan çağırmışlar.
“Oğlum bak böyle böyle sızmalar varmış, dikatli ol” demiş.
Oğlu da “Baba hiç korkma biz çok güçlüyüz, güvendeyiz, bize bir şey yapamazlar” demiş.
İşine gitmiş, arkadaşları oğlunu sormuş, “Sabah konuştuk neşesi yerinde selamı var” demiş.
Saat 10 30 da telefon gelmiş, tabur komutanı ağlayarak haberi vermiş,
"Sen oğlunu bize sağlam teslim ettin, biz ölüsünü gönderiyoruz” demiş.
“Bu kadar basit işte !” dedi sustu.
Başsağlığı diledikten sonra ağladığım belli olmasın diye ekrana dönüp raporunu tanzim ettim. Hasta çıktıktan sonra da polikliniğe bir süre ara verip camdan dışarıyı seyrederek rahatça ağladım.