tunceli

Bugün kalsiyum preparatı yazdırmaya gelen bir hanıma niçin bu ilacı kullandığını sordum. “Kemik erimesi başlangıcı varmış bende” dedi.
Anlayacak gibi bir hanım olduğundan, eğer normal miktarda süt ve süt ürünlerini tüketiyorsa dışardan ekstra kalsiyum almasına gerek olmadığını, zaten bu ilaçların da saf kalsiyum içermediğini, Maliye Bakanlığı sadece D vitamini içeren kalsiyum preparatlarını ödediğinden mecburen onların yazıldığını, D vitamininin ciltte güneş ışınları vasıtasıyla sentezlendiğini,
eğer çarşafla gezmiyorsa, hele bizim ülkemiz gibi güneşli bir ülkede D vitamini eksikliğinin gelişmeyeceğini, D vitamini yağda eriyen vitaminlerden olduğundan fazlasının vücuttan kolay atılamayacağını, esasen bu kemik erimesi hastalığının da bir nevi ilaç şirketleri tarafından üretilmiş hastalık olduğunu anlattım. Hasta ikna oldu,
“Peki yazmayalım o zaman . Bizim köyde herkes süt içerdi, hiç böyle hastalık da yoktu zaten” dedi.
Köyünün neresi olduğunu sordum, Tunceli’nin köylerindenmiş. Hayat orada gittikçe zorlaştığından on yıl önce İzmir’e göçmek zorunda kalmışlar.
“Ne zorluklar vardı?” diye sordum.
“Hem terör örgütü, hem devlet iki yandan sıkıyordu o zaman” dedi, “Açık bakkal yoktu, çocukları okula gönderemiyorduk.”

Köyleri ve çevre köyler hep aleviymiş .
“Orada da cemevleri var mı?” diye sordum.
“Yok” dedi, “Olmadığı gibi 12 Eylül döneminde Kenan Evren bizim oradaki bütün köylere cami yaptırdı, hepsine imam atadı. Köyde cemaat yok, cami var, imam var. E nooldu, camileri saman ekin deposu yaptılar, yazık oldu dökülen paralara. İlçe merkezinde bir cami vardı zaten, biz karışmayız isteyen gider isteyen gitmez, ama bizim köyde hiç giden yoktu.”

Fotoğraflar Tunceli