ayaküstü hikayeler

Bazen alnımda “Bana hikayeni anlatabilirsin” diye mi yazıyor acaba diye düşünüyorum; belki mesleki deformasyondan, insanlar sık sık, sormadan hikayelerini anlatıyorlar
Bu sabah işe gelirken fotokopi çektirmek için uğradığım kırtasiyeci, içeriye girdiğimde elinde çektirdiği fotokopileri tutan esmer bir gençle sohbet ediyordu. Genç vedalaşıp ayrılınca ben de elimdeki ruhsatı verip fotokopisini istedim.Kırtasiyeci, "Bir tane mi?" dedikten sonra "Bu gencin memleketinde beni soydular, taa 1974’te, Batman Kozluk’da” dedi
“Ne yapıyordunuz orda?” dedim
“Kamyonumuz vardı, amcamla yük taşıyorduk” dedi
Eşikiyalar asker kıyafetleriyle yolu kesmişler, bunlar da kaza var sanıp inince paralarını ve arabanın teybini istemişler.“O zaman araba teybi çok kıymetliydi” dedi
“Verdiniz mi peki?” dedim
“Ben o zaman çok gençtim, hem de sosyalisttim. Bunlara yaklaştım damardan girdim, ‘Tabi bu dağ başında soygun yapmayacaksınız da ne yapacaksınız, helal olsun!’ dedim.Beni bıraktılar, paramı almadılar.Amcamı gösterip 'Bunda para var mı?' diye sordular. Ben de (fısıldayarak) 'Evet var, o gavatın parasını alın' dedim.
Teybe gelince, 'Almayın daha çok yolumuz var, sıkılırım' dedim, onu da almadılar” dedi“Amcanızı soydurttunuz yani” dedim
“Amcamda da para vardı, ama esas para bendeydi, kamyon bizimdi” dedi.
Fotokopiyi aldım, cebimden 10 kuruş çıktı,
"Yeter mi?” dedim
“Yeter” dedi.

Eski kaset resimleri bu siteden