Bugün 80’li yılların başlarında İstanbul’da Bağdat Caddesi’nde lüks şarküteri işletmiş bir hastamla sohbet ettik. O yıllarda lüks tüketim yeni başlamış.
“Lavaş kiri peynirlerini ilk ben getirdim, o zaman kaçaktı, tezgah altından satardık” dedi.
“Bildiğimiz üçgen peynirlerden mi?” diye sordum.
“Evet onlardan , bizim Karper peynirden bir farkı yok ama talep vardı işte” dedi.
Esas parayı hazır yemek işinden kazanıyormuş, "Zengin muhit olduğundan evde yemek pişirmeyle de, fiyatlarla da uğraşmazlardı, yemekte kar oranı % 200 dü” dedi.
O zamanlar pek çok ünlü müşterisinin arasında yeni cinsiyet değiştirmiş olan Bülen Ersoy da varmış. Dükkana mutlaka sağ ayağı ile besmele çekerek girermiş, ama ağzı çok bozukmuş.
“Dükkanda mı kötü konuşurdu?” dedim.
“Yok bir keresinde telefonla pastırma sipariş veriyordu, içerdeki annesine yağlı mı, yağsız mı olsun diye sordu. Annesi herhalde duymayınca sana söylüyorum… diye bir küfürler savurdu, ben utandım” dedi.
Dükkanda kibar konuşurmuş, bir keresinde tüm çalışanlara 500 lira bahşiş vermiş, en son kasada oturan kendisine de verince “Bülent Hanım ben buranın sahibiyim” diyecek olmuş. Bülent Hanım:
“Olsun hatıra olarak saklarsınız diye veriyorum” demiş.
Kayıtlar
5 yorum:
Yapar...Hiç şaşırmadım.
Paylaşımlarınızı çok seviyorum.Lütfen hastalarınızdan öğrendiklerinizi yazmaya devam edin. Bazen güldürüyor,bazen düşündürüyorsunuz ama paylaştığınız herşey bence bir cevher.Çok şey öğrendim sayenizde.Mesela artık F16'lar ne kadar yakıyor onu biliyorum:)
Sevgiler
çok orjinal bir kişilikmiş kendisi :D hatıra olarak bahşiş vermek çok ilginç geldi bana
sanırım bülent ersoy hala bağdat caddesi üerinde bir residance'da ikamet etmekte
bir vesileyle tanışma fırsatı bulan bir yakınım anlatmıştı, sahnede seyircisine sırtını bile dönmeyecek kadar nazik olan rahmetli zeki müren de özel hayatında oldukça küfürbazmış. neyse ki, bugünün magazincileri o yıllarda yoktu.
Çok teşekkür ediyoruz paylaşımlarınız için, gercekten çok değişik seyler ogreniyoruz..bu sabah da epey güldüm yazını okurken ;)
Yorum Gönder