İki yıldır sıkıntıda olan bir hastam vardı:
Büyük bir fabrikada işçi olarak çalışan hastanın Afyon’daki köyünde yaptırdığı evin elektriğini bağlatmak ve ruhsat işlemleri için 500 liraya ihtiyacı olmuş. Borç istediği kimseden alamayınca kredi kartından çekmeye karar vermiş ama arkadaşları kahvede oturan bir tefeci olduğunu, isteyene para verdiğini söyleyince ona başvurmuş. 500 lirayı yüz milyonluk taksitler halinde ödeyecek şekilde anlaşıp fazla okumadan kahvede gösterilen senedi imzalamış.
İlk taksidi ödemeye gittiğinde, tefeci senetteki miktarın sonuna bir sıfır daha ekleyip 5000 lira borcu olduğunu, bunu hemen ödemezse başına çok kötü şeyler geleceğini, hele şikayet ederse çocuklarına zarar vereceğini söylemiş, tehdit etmiş. Hasta günlerce uyku uyuyamamış, en sonunda tehditlere inanıp karısının bütün bileziklerini satmış, kredi kartlarından limitine kadar nakit çekmiş, köyüne gidip tanıdığı herkesten toplayabildiği kadar parayı dövizi toplamış ve borcunu ödemiş.
O zamandan beri aldığı asgari ücretle 150 lira ev kirası ödeyip, okula giden iki çocuğunu ve olaydan sonra bir süre temizliğe giden ancak rahatsızlandığı için artık çalışamayan eşini geçindirmeye çalışıyormuş. Ek iş olarak geceleri de kahvede çalışmaya başlamış, ancak iki yıl içinde ne kadar çalışırsa çalışsın borcu 8000 liraya çıkmış. 'Bizim bu şehirde işimiz yok ama gidemiyoruz' diyordu.
En sonunda geçen ay yalvarmalarına dayanamayan 14 yıldır çalıştığı fabrikanın müdürü kendisini işten çıkartıp 14 000 lira tutan tazminatını ödemiş. Sevinçle vedaya geldi, borçlarını kapatıp köyüne dönüyormuş.
Resim Ron Kitaj'ın