erkin koray asker

Bugün Hava Kuvvetleri Orkestrasından emekli bir hastama ilaç yazarken bilgisayarda kısık sesle çalmaya başlayan Rock Around the Clock parçasını icra edip etmediklerin sordum.
“Evet o ilacı siz vermiştiniz” dedi
Sorumu daha yüksek sesle tekrarlayıp müziğin sesini açtım
“Yaa ya, bizim meslek hastalığı işte, yıllarca barakalarda hangarlarda prova sonucu hepimizde işitme kaybı var. Hanım televizyonu ayrı odada izliyor, çünkü ben sesini çok açıyorum” dedi ve ekledi:
“Biz de rock çaldık. Erkin Koray bizim yanımızda askerlik yaptı, 1967’de. O önerdi ben böyle şarkılar söylüyorum diye bir grup kurduk, şub şubap diye şarkılar çaldık”
“Nasıl bir askerdi Erkin Koray?” diye sordum
“Çok gençti o zaman tabi. İyi bir çocuktu ama o zaman serseriydi, duvarlara yumruk atardı.
Şimdiki baba havası sonradan oturdu.


Geceleri çıkıp barlarda çalardı. Bir gece çalarken birisi laf atmış, 'Karı gibi ne kırıtıyosun' mu ne demiş. Kendisi anlatmadı, başkasından dinledim; gitarı fırlattığı gibi uçarak adamın üstüne atlamış, bir yumruk vurmuş, serçe parmağı kırılmış, içine girmiş. Ertesi günü eli sarılı geldi,
'N'ooldu oğlum' diyoruz,
'Yok birşey komutanım' diyor.
O hafta da büyük konserimiz vardı, sadece şarkı söyledi artık.” dedi
“Er olarak yapmıyor muydu? Nasıl dışarı çıkabiliyordu?” dedim.
“Bizim yerimiz Ankara’da Opera’nın karşısında bir barakaydı. 13 astsubay, iki er -biri Erkin, biri tostçu, karışanımız görüşenimiz yoktu.
Sonradan ahbap olduk ailesiyle tanıştık, çok efendi münevver insanlardı” dedi.
"Çapkınlığı var mıydı?" dedim
"Yok o zaman öyle birşeyini görmedim, askerde zor zaten" dedi